کد مطلب:314371 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:196
ضلع های صحن
صحن دارای چهار ضلع است و در هر یك از این ضلع ها حجره های كوچكی است كه شمار آنها به 75 مورد می رسد. در جلو هر حجره نیز ایوانی كوچك وجود دارد. در میانه ی هر ضلع از سمت بیرونی ایوانی است بزرگ و به ارتفاعی افزون بر
[ صفحه 278]
دو طبقه از طبقه هایی كه حجره ها در آنها جای گرفته اند. این ایوان ها دارای نقش و نگارهایی از گل و بوته، اشكال هندسی و آیات قرآن كریم است و در پایین برخی از آنها عبارت: «حرره محمد حسین بن محمد ابراهیم، سنة 1304 هـ.ق»
این را محمد حسین بن محمد ابراهیم به سال 1304 هـ.ق تحریر كرد. به چشم می خورد.
ضلع شمالی: در این ضلع چند مقبره واقع است: مقبره ی آل نصرالله، مقبره ی آل خیاط و مقبره ی آل لطیف كه قبلا مكتبخانه ی مرحوم شیخ علی ابوكفانه (پدر شیخ جواد ابوكفانه ی خطاط و عبدالمهدی ابوكفانه ی شاعر) بوده است. پس از این مقبره ها به ایوان بزرگی كه در این ضلع است می رسیم و پس از آن نیز به مقبره ی آل ضیاءالدین، مقبره ی شیخ محسن ابوالحب (خطیب كربلا و در گذشته به سال 1369 هـ. ق) و فرزندش دكتر ضیاءالدین، مقبره ی آل تاجر، مقبره ی شیخ محمد علی كشوان و پس از آن به باب الامام موسی بن جعفر علیه السلام برمی خوریم.
ضلع غربی: این ضلع به ترتیب، آبخورگاه عمومی، مقبره سید محمد نقاش، مقبره ی نصرالله، سپس ایوان بزرگ تكیه ی درویشان كه امروز به «باب صاحب الزمان» نامور است، مقبره ی خطاط و شاعر عراق شیخ فلیح حسون رحیم جشعمی، مقبره ی آل سیبویه، مقبره ی دیگری از آن آل نصرالله، باب الامام الحسین، مقبره ای از آل ضیاء الدین و سرانجام باب الامام الحسن علیه السلام را در بر گرفته است.
ضلع جنوبی: مقبره ی آل قزوینی در این ضلع است و دفتر تولیت حرم حضرت عباس علیه السلام نیز در جوار آن است. این دفتر حجره حجره ای است كه مسؤولان حرم و بزرگان در آن جا گرد می آیند. پس از آن ایوان بزرگی است كه از باب القبله بدان در می آییم، بر فراز بام این ایوان ساعت بزرگ زنگداری است و در مدخل ایوان هم دو مقبره است: یكی مدفن سید محمدرضا اصفهانی بانی صحن است و در مقابل آن نیز مقبره راجه های هندی قرار دارد.
در سمت راست ایوان نخست به مقبره ی آل خیرالدین می رسیم كه یكی از عالمان به نام سید محمد علی خیرالدین و همچنین سید مرتضی وهاب شاعر در آن به خاك سپرده
[ صفحه 279]
شده اند و پس از آن هم به گنجینه ی نفایس حرم می رسیم.
ضلع شرقی: باب الأمیر (امیرالمؤمنین علی علیه السلام) در این ضلع است و پس از آن مقبره ای كه سید محمد سعید و برادرش سید محمد كاظم؛ از فرزندان سید محمد حسن آل طعمه و همچنین سید یوسف سید احمد وهاب در آن به خاك سپرده شده اند. پس از آن به ترتیب مقبره های آل نصرالله، آل طویل، خاندان تطوه آل عواد و آل مامیشه قرار گرفته اند.
مقبره ی اخیر زمانی مكتبخانه ی شیخ عبدالكریم كربلایی ملقب به ابومحفوظ بوده است. ایوان بزرگ مشهور به ایوان علقمی، پس از این مقبره هاست. آن گاه به باب الفرات و پس از آن هم به مقبره های آل ماجد، آل عوج، علامه سید علی قطب و آل معالی و سرانجام باب الامام علی الهادی علیه السلام می رسیم.
[ صفحه 278]
دو طبقه از طبقه هایی كه حجره ها در آنها جای گرفته اند. این ایوان ها دارای نقش و نگارهایی از گل و بوته، اشكال هندسی و آیات قرآن كریم است و در پایین برخی از آنها عبارت: «حرره محمد حسین بن محمد ابراهیم، سنة 1304 هـ.ق»
این را محمد حسین بن محمد ابراهیم به سال 1304 هـ.ق تحریر كرد. به چشم می خورد.
ضلع شمالی: در این ضلع چند مقبره واقع است: مقبره ی آل نصرالله، مقبره ی آل خیاط و مقبره ی آل لطیف كه قبلا مكتبخانه ی مرحوم شیخ علی ابوكفانه (پدر شیخ جواد ابوكفانه ی خطاط و عبدالمهدی ابوكفانه ی شاعر) بوده است. پس از این مقبره ها به ایوان بزرگی كه در این ضلع است می رسیم و پس از آن نیز به مقبره ی آل ضیاءالدین، مقبره ی شیخ محسن ابوالحب (خطیب كربلا و در گذشته به سال 1369 هـ. ق) و فرزندش دكتر ضیاءالدین، مقبره ی آل تاجر، مقبره ی شیخ محمد علی كشوان و پس از آن به باب الامام موسی بن جعفر علیه السلام برمی خوریم.
ضلع غربی: این ضلع به ترتیب، آبخورگاه عمومی، مقبره سید محمد نقاش، مقبره ی نصرالله، سپس ایوان بزرگ تكیه ی درویشان كه امروز به «باب صاحب الزمان» نامور است، مقبره ی خطاط و شاعر عراق شیخ فلیح حسون رحیم جشعمی، مقبره ی آل سیبویه، مقبره ی دیگری از آن آل نصرالله، باب الامام الحسین، مقبره ای از آل ضیاء الدین و سرانجام باب الامام الحسن علیه السلام را در بر گرفته است.
ضلع جنوبی: مقبره ی آل قزوینی در این ضلع است و دفتر تولیت حرم حضرت عباس علیه السلام نیز در جوار آن است. این دفتر حجره حجره ای است كه مسؤولان حرم و بزرگان در آن جا گرد می آیند. پس از آن ایوان بزرگی است كه از باب القبله بدان در می آییم، بر فراز بام این ایوان ساعت بزرگ زنگداری است و در مدخل ایوان هم دو مقبره است: یكی مدفن سید محمدرضا اصفهانی بانی صحن است و در مقابل آن نیز مقبره راجه های هندی قرار دارد.
در سمت راست ایوان نخست به مقبره ی آل خیرالدین می رسیم كه یكی از عالمان به نام سید محمد علی خیرالدین و همچنین سید مرتضی وهاب شاعر در آن به خاك سپرده
[ صفحه 279]
شده اند و پس از آن هم به گنجینه ی نفایس حرم می رسیم.
ضلع شرقی: باب الأمیر (امیرالمؤمنین علی علیه السلام) در این ضلع است و پس از آن مقبره ای كه سید محمد سعید و برادرش سید محمد كاظم؛ از فرزندان سید محمد حسن آل طعمه و همچنین سید یوسف سید احمد وهاب در آن به خاك سپرده شده اند. پس از آن به ترتیب مقبره های آل نصرالله، آل طویل، خاندان تطوه آل عواد و آل مامیشه قرار گرفته اند.
مقبره ی اخیر زمانی مكتبخانه ی شیخ عبدالكریم كربلایی ملقب به ابومحفوظ بوده است. ایوان بزرگ مشهور به ایوان علقمی، پس از این مقبره هاست. آن گاه به باب الفرات و پس از آن هم به مقبره های آل ماجد، آل عوج، علامه سید علی قطب و آل معالی و سرانجام باب الامام علی الهادی علیه السلام می رسیم.